KÜLTÜR, KİMLİK VE AİDİYET: BİR GENÇ YAZARIN GÖZÜNDEN TÜRKİYE

Birini yakından tanımak isteseniz nasıl yaklaşırsınız, ona neler sorarsınız mesela? 

"Sen kimsin?" sorusu o kişiyi anlamak için yeterli midir peki? 

Anlayabilir misiniz onu, sadece görünüşüne mi bakarsınız yoksa? Karmaşık değil midir insanı anlamak ya da kendini anlamak? Hep sorarım aslında ben kimim diye. Tam olarak kim olduğumu bilemem belki ama bu koskoca dünyada kendi başına ayakta durmaya çalışan, ne olursa olsun pes etmeyen hayallerinin peşinden giden genç bir kızım. Köklerine, toprağına bağlı, ülkesine delicesine aşık vatan sevdalısı bir kız. Peki siz kimsiniz? Nereye ait hissedersiniz kendinizi? Nedir sizin için aidiyet? Sadece birkaç küçük şeyden mi ibarettir yoksa? Aidiyet kültürdür. Aidiyet sadece ırk ve dil değil, kültürün diğer parçası olan müziktir, mizahtır, mahalledir, ailedir. "Vatandır" aidiyet. Hem güç hem sınırdır biraz da. Belki sınırlardan ötürüdür bazımızın kendini bu ülkeye ve köklerine ait hissetmemesi.

Yaşanan adaletsizlikler veya ekonomik sorunlardır. Kuşak çatışmasıdır, bir türlü istenilene uyum sağlayamamaktır, bundandır aykırı durması insanın. Oysaki aidiyet, önüne ne çıkarsa hangi engel çıkarsa çıksın her şeyiyle benimsemektir ülkesini, toprağını, bayrağını, ailesini, mahallesini, ırkını. En önemlisi de kendisini olduğu gibi kabul etmesidir. Aidiyet; tanımadığımız birisinin canı yandığında aynı acıyı hissetmektir. Omuz omuza yola koyulmak, destek çıkmaktır, acıyı birlikte paylaşmaktır, el uzatmaktır mazluma, içimizdeki misafirperverliği elimizden geldiğince yaşatmaktır. Bu güzel topraklarda, cennet vatanımızın, her karışında el ele vermektir. Çünkü biz olmak, Türk olmak bunu gerektirir. Yaşanan olumsuzluklara karşı sert bir tavır takınmamak olduğuyla kabul etmektir. Bir yere ait hissetmeniz, oranın kusursuz oluşuyla değil, kusurlarıyla dahi kabul etmek, sahip çıkmaktır köklerine. Terk etmemektir vatanını. Birlik olup beraber kaldırmaktır yerden bizi. Güçlü olmak, canla başla çalışmaktır sahip çıkmaktır aidiyet